In 2008 zijn de bomen geplant ter herdenking van de verdwijning van Yoeri Zakharin, Viktor Gonchar, Anatoly Krasovsky en Dmitri Zavadsky. De herdenking van 2018 past in een mooie traditie.
Valeriya Krasovskaya vertelt hoe belangrijk het levend monument van vier bomen voor haar is en spreekt haar dankbaarheid uit voor iedereen dit de herdenking elk jaar weer mogelijk maakt.
Leo Mesman schreef in 2008 het gedicht “vier bomen voor Wit-Rusland” en in 2015 “Het land van mijn” dromen. Beide gedichten droeg hij voor.
Riet van Amelsvoort speelde – op dwarsfluit – tussen de sprekers en dichters prachtige muziek van Berhard van den Sigtenhorst- Meyer en Johann Sebastian Bach.
Christie Miedema – landencoordinator Wit-Rusland van Amnesty Internatonal Nederland – praatte de aanwezigen bij over de stand van de mensenrechten in Wit-Rusland.
Die worden nog steeds systematisch geschonden, zo blijkt uit recente incidenten en vele rapporten.
Jessica Bartels schreef speciaal voor de herdenking het gedicht “stil, stilstaan” en droeg dat zelf prachtig voor.
Ton Kitzen – actief in de Werkgroep Internationale Solidariteit van de FNV – laat zien op welke wijze de onafhankelijke vakbonden zich – ondanks de tegenwerking van het regime – zich blijven inzetten voor de belangen van de werknemers.
Mary-Ann Schreurs (nu gemeenteraadslid Eindhoven) onderstreepte het belang om de namen van Yoeri Zakharin, Viktor Gonchar, Anatoly Krasovsky en Dmitri Zavadsky te blijven noemen.
Presentator Arjen van Halem sloot de herdenking af met gedicht “aan hen die verdwenen zijn” dat Vladimir Neklyaev in 2012 voor de herdenking schreef.
De herdenking werd afgesloten met het tooien van de bomen met origami-vredesduiven. Een mooie traditie en verwijzing naar start van de Vredesweek in Eindhoven.
