De afgelopen weken is het materiaal van “vier bomen voor Wit-Rusland” door het Novalis College in Eindhoven gebruikt voor een project over mensenrechten. Omdat de lessen na de vakantie nog maar net begonnen waren was de tijd voor de leerlingen nu te kort  om bij de herdenking aanwezig te zijn. Volgend jaar is er meer ruimte. We zien er naar uit.

Gerda Vervelde en Mieke Reijnen waren 16 september 2015 aanwezig  om toch al twee gedichten van leerlingen voor te dragen. Hieronder de teksten.

ANGST

De tijd zal leren wie je naast je staat
als het even minder gaat.
De tijd zal je leren
alles is te laat
als je de foute keuzes maakt.
De tijd zal je leren
weinig is voor altijd
alles verdwijnt met de tijd.

Kies je hun kant niet
dan willen ze je van kant zien.

Als je iets hebt
doe alsof je niets hebt.

Wanneer je iets weet
zorg dat je niets zegt.

Melle en Naomie (september 2015)

UIT HET OOG, MAAR NIET UIT HET HART

Weg, maar niet vergeten
Vele tranen,
je moest eens weten.
Niet eens weten waar
je bent, andere kinderen
met hun vader zijn verwend
De een op andere dag was
je weg, waarom hebben wij
nu zo veel pech?
Pap, ik hou van je…ziels-
veel! Als ik aan jou denk
krijg ik een brok in mijn keel
Mama zien huilen, de tranen
doen pijn, je hoort hier
gewoon te zijn.
Je bent verdwenen, nooit meer
verschenen.
’s Avonds zitten op de bank
met mij en mama,
’s nachts huilen van de pijn, waar
ben je toch papa?

Erin & Cassidy (september 2015)