Valeriya Krasovskaya
De ontwikkelingen in Belarus gaven de herdenking dit jaar een bijzondere lading. Aan de éne kant de hoop op verandering dankzij de protesten in de straten van Minsk en andere Belarussische steden. Aan de andere kant geweld door het apparaat van Loekasenka met opnieuw verdwijningen en moorden. Het was ook te merken aan de deelnemers aan de herdenking: veel bekende gezichten, maar een grote groep Belarussische expats die zich nu ook in Nederland durven uit te spreken.
Arjen van Halem opende de herdenking met een kort welkom. “Mijn hart gloeit en bloedt tegelijk. Maar mijn hoop is terug”.
Leo Mesman, die in 2008 het oergedicht “vier bomen voor wit-rusland” schreef, droeg een nieuw gedicht voor, een gedicht dat verleden en heden met elkaar verbindt.
DROOMBOMEN
Voor wie verdwenen vier bomen
Om hun dromen te bewaren
Niet onder kruizen of stenen
Maar in het ruisen van bladeren.
De levenden die zich hier vergaren
Om de vermisten te bewenen
Zoeken troost bij deze bomen
En de gefluisterde dromen.
Valeriya Krasovskaya verwoordde de pijn die ze nog elke dag voelt na de verdwijning van haar vader, Anatoly Krasovsky. Het lied “Vleugelslag” dat Wendy Lina en Fried Manders speciaal voor de herdenking maakten verbeeldde dit gevoel op een manier die niemand onberoerd lied.
Renate Richters (gemeente Eindhoven), Huub de Rouw (FNV) en Christie Miedema (Amnesty International) toonden hun betrokkenheid bij de nabestaanden en de demonstranten en stakers in Belarus nu.
Mary-Ann Schreurs, die als wethouder vele malen bij de herdenking sprak, zocht naar een manier waarop de stad Eindhoven solidariteit met de burgers van Minsk vorm kan geven.
Wendy Lina en Fried Manders besloten de herdenking met het Lied van de Vogels, een volksliedje uit Catalonië waarin elke vogel op een eigen manier de vrijheid bezingt.
Voor een goede impressie zie het verslag dat Studio 040 maakte. De NRC publiceerde op 18 september 2020 een interview met Valeriya Krasovskaya. Verdere nieuwsartikelen over de herdenking verschenen op Eindhovens Dagblad, Studio 040, en Charter 97.
Mary Fiers schreef op het platform Innovation Origins een persoonlijke column over het plekje aan de Paradijslaan in Eindhoven waar de vier bomen staan. Ze besluit met:
“Bij de vier bomen staat een monument met daarop de namen van Yuri Zakharenko, Victor Gonchar, Anatoly Krasovsky en Dmitry Zavadsky én een gedicht. Ik vind het een mooi en indringend gedicht.
Dus voortaan als je de Paradijslaan passeert, stap dan af of uit en sta even stil bij de vier bomen en het monumentje ter nagedachtenis van de vier vermiste mannen en hun familie. Opdat zij niet vergeten worden.”
